Mijn fitnessjourney begon officieel op maandag 1 augustus 2016. Ja, precies op die dag. Dat weekend heb ik voor de laatste keer nog gegeten wat ik wilde, omdat het hierna “niet meer kon”. Hier heb ik zelfs nog officieel bewijs van: een pannenkoek met kersen en poedersuiker.
Mijn laatste ongezonde maaltijd, zoals ik toendertijd dacht, want vanaf dan zou ik de meest fitte versie van mezelf worden. Terugkijkend naar deze periode zie ik al zoveel red-flags die ervoor gezorgd hebben dat mijn relatie met voeding en mijn zelfbeeld de jaren daarop ontzettend verslechterd zijn. Daar zo meer over.
De start van mijn fitnessjourney
1 augustus 2016 dus, de dag dat mijn fitnessjourney begon. Ik schreef mij in bij de sportschool. Ik maakte before-foto’s en begon gezonder te eten. Wat dat concreet inhield, kan ik me nog moeilijk herinneren. Ik begon pas enorm serieus te worden toen ik een paar maanden later langsging bij een “fitnessbedrijf” (ik laat de naam buiten beschouwing) en zij gaven mij een voedingsplan en trainingsplan.
Voedingsplan
Op 18-jarige leeftijd kreeg ik inderdaad een voedingsplan. Deze heb ik zo rigide gevolgd dat ik die tot op vandaag nog steeds uit mijn hoofd ken. Verder kreeg ik geen informatie of begeleiding. Nope, een voedingsplan en ik mocht een paar weken later weer langskomen om mijn vetpercentage te laten opmeten.
Het volgen van een voedingsplan gaf mij enorm veel motivatie. Ik wist wat ik kon eten en alles daarbuiten was slecht, verboden en mocht niet. Omdat ik nooit geleerd had hoe ik bijvoorbeeld in sociale situaties met voeding moest omgaan, werd voeding al snel gecategoriseerd als goed of slecht. Mijn voedingsplan volgen was goed, alles daaromheen was slecht.
Als ik mijn voedingsplan niet volgde, had ik gefaald. Als ik het “perfect” deed, had ik een perfecte dag.
Invloed van Social Media
De ‘before-after’ foto’s maakte ik bijna wekelijks. Op sociale media begon ik andere vrouwen te volgen en hen zag ik als “body-goals” en quotes als “EAT. LIFT. SLEEP. REPEAT” werden massaal opgeslagen. Deze ongezonde en niet-duurzame manier van vetverlies heeft er toen voor gezorgd dat ik de nodige kilo’s kwijt raakte. “Zie je wel, het werkt goed” zei ik tegen mijzelf.
Daarnaast kreeg ik enorm veel complimenten over hoe goed ik bezig was, hoeveel discipline ik had en hoe goed ik eruit begon te zien. Dat ik toen last had van eetbuien, een enorme verstoorde relatie met voeding had en in elke spiegel mijn buik checkte, hoorde er nou eenmaal bij… dacht ik.
De ellende begon toen ik op mijzelf ging wonen
Toen ik een jaar later op mezelf ging wonen, begon de ellende eigenlijk pas echt. Ik had 24/7 controle over mijn eigen voeding en training. Ik kon mijn eigen maaltijden koken. Ik kon het zo gek maken als ik wilde. Mijn leven begon nog meer te draaien om fitness en het afwegen van eten. Ik belandde in het ritme van eten, slapen en fitness. Terugkijkend had ik hier nog niet ‘bewust’ door dat er iets niet goed zat.
Aruba
Voor mijn stage vertrok ik naar het buitenland, Aruba. Ik werd in één klap uit mijn vertrouwde “eten, slapen, fitness”-gedrag gesleept, 6 dagen per week werken en een broccoli kostte gemiddeld 5 euro (voor 100 gram). Door deze drastische veranderingen was het voor mij ontzettend lastig om de volledige focus op voeding en training te houden. Dit maakte mij GEK. Enorm GEK.
Tot een punt dat ik dagelijks huilend in bed lag, omdat ik alles zo vreselijk vond, ik vond mezelf dik en lelijk, had tegelijkertijd eetbuien en wilde eigenlijk op het eerste vliegtuig naar huis zitten.
Allemaal omdat ik geen balans had of kon vinden in mijn eetgedrag en trainingen – en dit voor mij betekende dat ik dus helemaal de verkeerde kant op ging (lees: dik en lelijk worden). Hier begon ik mij te beseffen dat er iets mis was.
De ene dag at ik 20 eiwitrepen, MC Donald’s en ging ik daarna nog naar de supermarkt .. om dit de volgende dag weer te moeten verbranden op de loopband.
Daarnaast kon ik mijn werk niet normaal verrichten en was ik enorm geobsedeerd met eten, alcohol of het niet volgen van mijn ritme. Mijn slechte relatie met voeding had letterlijk de controle over mijn leven.
Bikinifitnesswedstrijd als groter doel
Stage afgebroken en terug naar Nederland gegaan. Hier besloot ik dat dit het juiste moment was om te starten aan een bikinifitnesswedstrijd. Ik dacht dat ik meer ‘discipline’ en een ‘doel’ nodig had om weer tevreden te zijn .. en vooral niet om de X dagen een eetbui te hebben.
Ik kwam in een vicieuze cirkel terecht: willen afvallen, niet vol kunnen houden, over-eten en denken dat ik de touwtjes strakker moest trekken.
Hoe je uit deze cirkel kan komen vertel ik je in de nieuwe guide!
Dit was alles wat ik op dat moment NIET nodig had. Het volgen van een streng dieet leidde uiteindelijk naar meer eetproblematiek en na 12 weken in voorbereiding voor mijn eerste wedstrijd, besloot ik te stoppen.
Mijn eetproblematiek was te erg, iets wat ik langzaam besloot in te zien. Op dat moment dacht ik niet ineens “ik moet mijn relatie met voeding verbeteren”, maar ik was mij in elk geval bewust van mijn eetgedrag en hoe ‘niet-gezond’ dit was. De dag dat ik besloot te stoppen, werd onbewust de eerste dag van mijn herstel.
Herstellende van mijn relatie met voeding
Ik ben zelfstandig aan de slag gegaan om mijn relatie met voeding te herstellen. Op een dag maakte ik de keuze: “Ik ga nooit tevreden zijn over mijn lichaam op deze manier, laat ik dan in elk geval een voedingspatroon hebben dat mij flexibiliteit en energie geeft.” Hoe ik dat ging bereiken, wist ik nog niet helemaal, maar vanuit daar ging ik verder werken.
Bij mij begon dit met alles mogen/kunnen eten, daarnaast meer leren over gezondheid en een goed/voedzaam voedingspatroon. Het alles kunnen eten heeft uiteindelijk geleid tot een flinke gewichtstoename.
Ik zocht de juiste mensen om mij heen
Op dat moment stoorde mij dit, verrassend genoeg, niet. Door mij te omringen met de juiste mensen, verschillende cursussen en opleidingen te doen, maar ook door openlijk te praten over mijn verslechterde relatie met voeding, merkte ik dat ik na een jaar minder drang kreeg om mij ‘vol te stoppen’ en meer behoefte kreeg aan verzadigde maaltijden.
De lessen die ik leerde
Ik leerde portiecontrole, ik leerde van mijzelf en eigen lichaam te houden, ik leerde om keihard te blijven trainen en voeding in te zetten om mij nog beter te laten voelen. Dit proces heeft twee jaar geduurd. Twee jaar. En hetgeen dat mij altijd liet doorzetten was de gedachte die ik op dag 1 had:
“Ik ga nooit tevreden zijn over mijn lichaam op deze manier, laat ik dan in elk geval een voedingspatroon hebben dat mij flexibiliteit en energie geeft.”
Inmiddels zijn we alweer zo’n 1,5 jaar verder en ik ben nog steeds dagelijks bezig met leren en evalueren over een gezonde relatie met voeding (ook bij mijzelf). De keuze die ik gemaakt heb om mijn relatie met voeding te herstellen, is de allerbeste keuze ever geweest.
Ik hoop ook vooral mee te geven dat het echt beter kan worden.
Je kunt echt meer flexibiliteit ervaren.
Je kunt blijer met jezelf zijn.
Je kunt lekkere taartjes eten zonder je schuldig te voelen. Als ik het heb gedaan, kun jij het 100% ook.
Love you,
Deeds